Cebimdeki Karanfiller

Cebimdeki Karanfiller

ölü karanfiller büyüttüm kurumuş ceplerimin kızıllığında dönüşü olmayan yollara çıktım her seferinde dönerken yakalandım kendime gitmelere sığındım bu yüzden vakitsiz gitmelere yenenlerin ve yenilenlerin avuntu tarihlerine

oysa ne bir sığıntıdır aşk ne de bir avuntu tarihsizdir ve belki talihsiz

uçurumlar besledim, ölümler büyüttüm yüzünün karanlık aysızlığında nehirler taşıdım tuzlu serinliğine teninin tenini esirgeme (diye)  tenimden nefesinin ayazına saldım uçurtmalarımı çocukluğumu çaldım ömrümden bıraktım kapına uzat ellerini dokun gözlerimdeki çıplaklığa sesimdeki yalnızlığı duy incitme yaralarım kanamasın

gör içimdeki kuşların nasıl b-i-r b-i-r vurulduğunu ölürsem sebebim ol

kalmasın vebâlim kimsede


ırgat şui