Bir Gün Sevişmeyi Bana

Bir Gün Sevişmeyi Bana

kandan ve ceninden bir gün daha başlarken bir dalı kanatıyorum tırnaklarımla ağzı açılmamış bir güle dokunuyorum geceden kalma bir şeyle oynuyor kalbim bugün biraz daha yorgun başlıyorum sabah yeni doğmuş çocuk çirkin ve sisli vurdukça ilk ışıkları penceremden içeri kımıldaşır içimin ölü dolu coşkusu güneş ürkekliği gizleyemez ne olsa çözülmez yüreğimin kuşkusu gün sevecen çığırtkan beni yeni oyuna çağırıyor yalnız yenilmiyen gladyatör bana eski bir ölümü anımsatıyor sabah taşıyarak bir celladı odama aşkımın ve bırakmışlığımın celladını hüznümle ve çirkinliğimle yargılamadan beni tanıdığım bir ölümle tehdit ediyor yalnızlık her sabah öldürüyor beni çözerek gecenin ipliğini hızımla hüznümü ve yalnızlığımı sarıyorum sabaha adi bir etiketi yamayarak üstüne boyna genişleyen bir orospu gibi genişledikçe küçülen bir orospu gibi aşksızlığım küçültüyor beni korkum ve çirkinliğim utandırıyor beni gecikilmiş bir aşkı yaşamıya cinayet tek kurtuluşsa bir yanlışlıktan önce acıya direnmesini öğrenmeliyim eskitilmiş bir kurşunla kaplıyorum yüreğimi acıya ve aşka hazırlıyorum hergün yeniden yaşamak boşalan bir birikimi kocamış acılarla uzuyan bir ölümü bitimleyen vücudum çirkin ve güzel orospu. yeniyetme bir çırpınışın yorgunluğu yüreğimde o hep güzel görünen bana çirkin ve güzel orospu vücudum. seni seviyorum acıyla büyütüyorum aşkımı bir gün bana sevişmeye öğretecek

Arkadaş Zekai Özger