An Olur

An Olur An olur, Her şeyden bıkmış bir halde derin düşüncelere dalarsın, O an dünya senindir deseler oralı bile olmazsın, Ne isteyip istemediğini, Neyi çözmeye çalıştığını sen bile anlayamazsın, Gözlerini farkında olmadığın bir noktaya çiviler boş boş bakarsın, Kendi içinde fısıldadığın sorulara kendin bile cevap bulamazsın. An olur, Her şeyden tat aldığını düşünürsün,hayatı çözdüğünü anlarsın, Yaşam kavgasında herşeyi yaşayıp gördüğünü sanarsın, Acı, tatlı,iyi,kötü, herşeyin dibine kadar daldığının fikrine varırsın, Oysa ne sürprizlere gebedir hayat farkına varmazsın, Daha onlara bile tanık olamadan ömür çizgisini aşarsın, An olur, Hayatı dipsiz bir kuyu gibi görürsün,sonu yokmuş gibi yaşarsın, Ömrün bu dipsiz kuyu'da suyun bardağa akması gibi akar anlamazsın, Sağlı sollu hayatın engellerine çarpar yüreğin, Ya acı çekersin, ya tat alırsın, An olur, Bir sevdiğin vardır elbette, Bazen onun yanında zaman dursun diye yalvarırsın, Aldığın her nefesi ve tüm hayatını ona adamışçasına harcarsın, Bazen onun yanın da olmaktan bile sıkılırsın, Aldığın her nefese onun ortak olmasından bıkarsın, Sırf zaman geçsin diye onunla oyalanırsın, An olur, 'Keşke'lerle ya da 'Vay be'lerle iç geçirip yaşadığın ya da, Yaşayamadığın bir ömre yanarsın, İsteklerin olmuştur,yapmak,yaşamak istediklerin, Geçmişten bir acı'yla kanarsın, An olur, Zaman dediğin dönüşü imkansız süreci geri almak istersin, Başaramazsın, Geçmişten ders alıp ömrünün geri kalanına sağlam basarak yaşamaya çalışırsın, Geleceğini 'Keşke'ler den örnek alarak 'Vay be'lere sarmayacak gibi yaşarsın. Ya başarırsın, ya daha da dibe saplanırsın. Ahmet Özhan Uygun