13 Mart 2015 Cuma

HAK

kimsesiz dağların canı cehenneme
onlar mıymış acısını en içten yaşayan,
adı bile geçmeyen tarihin atlasında,
kaç kelebek doğurmuş, kaç kuş konmuş dallarına,
bu kaçıncı çığlığıdır kuzucukların, 
kaç bahar geçmiş, onca acının ardından,
kimsesiz dağların canı cehenneme
benim dağ kesilmedi ki feryadım,
bir iğne ucu kadar yakındı oysaki,
gözleri yeni tırpan keskinliğinde,
ve o kokulu siyah kirpikleri,
gökyüzüne uzana kalmış gözlerimizin,
kıyısından bir çeşit mavi akar,
benim şu esmer yüzümün ardından,
işte budur en büyük acım,
derdim değil ki sivri tepelerin uğultusunu dinlemek,
kayanın fırtınayla olan uyumu, yada şu uçabilesi kuşlar
derdim yetiyor bana, hele ki bir daha onu görememek,
sesimi okşar, okşar usul usul,
sesim ait değilken artık, ara ara tanıdık gelir bana,
sevgilim, sular bile birbirini aldatır,
bir tek bulutlardır sadık olan gökyüzüne, belkide en büyük süsü
sevgilim, maruz gör zavallı öfkemi,
ölümden kaçarken gümbür gümbür,
hakkım olandır aşkın acısını yaşamak,

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder