Yaş

Yaş 

Yazmam daha aşk şiiri, 
Diyenlerin kervanında kışladım 
Çöle yağarken donmuş levhalarda kar sureti 
İmkansızın bereketi 
Gözümü alırken her yanımda ışıyan gençliğim 
Kimin yaşındaydım bilmedim. 

Geceleri heceleyerek söktüm 
Aldım yedeğimdeki kelimeleri 
Işığa tuttum içimi loş tutan nesneyi 
Yunus'un yaşına geldiğimde 
Dünyayı aşk, imkansızı erkek bildim. 

Kelimelerle dokundum dünyanın hallerine 
Dokunulmazlığım kalktı 
Kendi şiirimde kendi Divan'ımdan 
Sürüldüm 
Git gide Fuzuli'nin 
Yaşına geldiğimde. 

Halk türkülerinin serçeli kafiyeleri 
Gibi uçuşu kolay ve çabuk akla gelmez 
Engelleri aşk için yapılan bütün benzetmelerin 
Sırasını sektiren olayların gidişi 
Yılları saymadan Karacaoglan'ın, Baki'nin yaşına geldim. 

Görmenin gevşeyen bilgisi 
Yaş aldıkça tutunduğum diri şaşkınlık 
Başkasına doğru çözülüyor tenimdeki kelepçe 
Zaman benim için de ileri gittikçe 
Dönüp bakmaların tarihinden 
Geri saydım kendimi sana geldim 
Onca aşk içinden geçtim de 
Kimsenin yaşına değmedim. 

Kimsenin yaşına değmeden 
Daha anısı kurumayan 
Dünlerim bitmediğinde 
Hayatın rüya dilini bile öğrenemeden 
Hayatta kaldım 
Onca felaketten 
Şimdi buradayım 
El ver yanına geleyim bunca aradığım, 
Babam ol, oğlum ol, 
Kardeşim, yoldaşım, arkadaşım ol, 
Ben sevgilim gibi seveyim 
Benim yaşıma geldiğinde. 

Bildiklerim kadar unuttuklarımla da seni büyüteyim. 

Biliyorum, yenilenenler geçmişe kadar kaçar birinde 
Haritamı kaybettim ey Piri Reis! 
Çinisi soldu maviliğimin 
Nice Osmanlı şiirinde 
Odalardan odalara 
Azala çoğala 
Yaşadım da 
Fatih'in kokladığı karanfili 
Denize bakan bir şiirde düşürdüm. 

Rüyasında koklanmış karanfilini Fatih'in 
Alınmış İstanbul'da düşürdüm 
İçim başka yere sürüldü 
Tarih alındı benden 
Günümün acı ışığına kaldım yeniden 

Bir sikkenin ilk basıldığı günü hatırlıyorum 
Suç ışımasında ortak belleğin altın 
Kaynağına indiğim suya düşürdüm 
Kendi yaşıma geldiğimde 

İlk şiirimi üzerine kazdım ben 
Ben kendimi ilk şiirimde düşürdüm 
Çok alındım kendimden. 

Murathan Mungan