Güze değdi yüzüm. Zamansız bir yağmur ıslatıyor içimi. Ah! Ömrüm acıyor anne. 'Öpeyim de geçsin.' desene.
Nasılda inandım. Yüzünü bayram boyamış çocuklar gibi. Ardı uçurummuş,maskelerin, gülücükler pusu bakışlar intihar. İşte boyalarım, Haydi Çöpten adamlarımı Yeniden boyayalım anne.
Kimseyi tamamlayamadım. Hep bu kadar çirkin miydim anne? Hep,beyaz kadar yoksul mu? Neden bu kadar zorlanıyorumki. Bana yeni gülücükler örsene anne.
Ah! Dün olmak istiyorum anne. Bana yeniden öğret Yürümeyi,konuşmayı,dokunmayı... Ne bileyim işte, sevmeyi...
Hatırlıyorum, Hep kına kokardı ellerin. Bana yeni düşler kursana anne.
|
|
Ali Acim
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder