Dumana Karıştı Yüzün

Dumana Karıştı Yüzün Dumana Karıştı Yüzün… Zor sanırdım seni fikrimce, Unutamam sanırdım, Vakit, o vakit ayrılık deyince. Şurada gidemez kalırım, Seni alıp giden o son otobüs gelince. Enkazında kalırım sanırdım kendimi bu şehrin, Sende o gidenlere benzeyince… Ne vakit gelse gözümün önüne yüzün, Sıradağlar gibi, Çöker sanırdım üstüme koca bir hüzün, Zavallı bir sen varsın içimde, Suskun gidişinle öylece, Ne zor sandım seni, alıp başını gidince. Sesini sesimden çalıp, Sefil isyanıma öfke getirince… Alışkınmışım meğer alıp başını gidene, Farkına vardım bir anda öyle bitince, Hepsi bir anlık kedermiş, Bir derin of çekmekle bitermiş, Her gidenin yerine mutlak biri geçermiş. Bir anlık kaldı içimde ince bir hüzün, Silindi gitti gözlerimde gözün, Bir sigarayla dumana karıştı yüzün, Kayboldun sıcağında, ateşin, közün… Zavallı bir sen var içimde, Ne kolay unutturdun kendini öyle, Çok zorda olmadı hani, Bir sigara içimlik kadardın sadece, Yaktım seninle geçmiş her anı sigaramla birlikte, Alt tarafı nemli bir kibrit çöpü ile… O gidişin aklıma gelince, Bir sigara yakıyorum kuytuda köşede, Dumana karışıyor yüzün, Derin bir of deyince, Aşk daha değerli olur, gidenin yerine biri geçince, Anlaşılır kıymeti gelenin, Gidenler akıla gelince… Bir kıymet verdirmedin kendine ne hikmetse, Basit bir cümleymişsin kalem kağıda deyince, Yaktım sigaramı nemli bir kibrit çöpü ile, Dumana karıştı yüzün, Hüznün eridi gitti içinde, Ateşin, közün. Ahmet Özhan Uygun   Ahmet Özhan Uygun