Arîa

Arîa

arîa izin ver ateşini öpmeye çırılçıplak soyunayım ihanetimden savur küllerini içime arınayım günahımdan lânetinle koru beni –esirge izin ver ateşini öpmeye

arîa kır dilimdeki bu paslı kilidi tutunayım dualarına uyandır unutulmuş sözcükler bin yıllık uykusundan bana bir dil ver konuşayım kır dilimdeki bu paslı kilidi sana şiirler yazayım

arîa kabuk tutmaz yaralarını göster öpeyim sızlayan yerlerinden omzunu alevlensin kasıklarında küllenen ateş düşür torağın  koynuna asırlardır rahminde büyüttüğün çocuğu

arîa bana bir kent ver sığınayım surlarla çevir dört yanımı –korunayım dağlara çıkan yolları göster dindir etimde kıvranan sancıyı bana bir kent ver sana bir ülke doğurayım

arîa sebepsiz koyma çocuklarını bir çekiç ver bize yeter yeniden yazalım kayalara adını yeni bir sayfa aç tarihine ve bu kez bağışlama kimseyi

Irgat Şui